مازندنومه؛ سرویس سیاسی، سعید محمدپور، مدرس دانشگاه: بیست و نهم مرداد 93،  روز تاریخی دیگری در مجلس شورای اسلامی رقم خورد. مجلس آمده بود از حق قانونی خود برای استیضاح وزیر علوم استفاده کند و پاسخ های وزیر را بشنود و قضاوت کند.

 6 ساعت سخن موافق، مخالف و وزیر و نتیجه، پایان کار مردی که الحق والانصاف دانایی برازنده ی اوست.

29 مرداد 93 روز بزرگی برای دولت تدبیر و امید بود. آنجا که وزیر علوم آن نشان داد که اخلاق و اعتدال را فدای جناح بندی های سیاسی نخواهد کرد و البته از زاویه ای دیگر، می توان این گونه گفت که مجلس چندان از این آزمون سربلند بیرون نیامد.

 جامعه ی دانشگاهی امروز خوشحال از این شد که عالی ترین مقام اجرایی آن حقیقت را فدای مصلحت نکرد. بی قانونی را قانونی جلوه نداد و تمام قد از حقوق همکاران، استادان، دانشجویان و همه ی کسانی که با بدنه ی وزارت خانه ی تحت هدایتش ارتباط دارند دفاع کرد.

در این سخنان فرجی دانا تأمل کنید:

- برخی دغدغه دارند که من در دانشگاه ها ترکه بردارم و راه بیفتم. این امکان پذیر است؟

- دانشگاه ها پشتیبان و نقطه قوت نظام هستند. استادان دانشگاه پشتیبان نظام هستند. چرا فضای امنیتی ایجاد کنیم و چرا القا کنیم که ضد ما هستند؟

- در دولت سابق با کمال تاسف مواردی وجود دارد که یک سرپرست 90 ماه است که در این سمت است، به ما می گویند اگر یک سرپرست 6 ماهش بشود 6 ماه و یک روز اسلام صدمه جدی می بییند ولی به آن 90 ماه توجهی ندارند. من آمده ام که با این رویه ها برخورد کنم.

- لذت می بریم کسی صلاحیت نداشته باشد؟

- آيا من بايد پاسخگوي عملکرد وزير قبلي باشم؟ به دوستان گفتم من وزير نبودم اما شما که نماينده بوديد چرا نپرسيديد که چرا حق مردم تضييع شد.

- يکي گفت بين بچه مسلمون ها معدل بالا نداريم که از آن بيايد؟ متخصصي که متخصص نباشد و کاري را بگيرد حتما تقوي ندارد. کاري را به عهده کسي مي گذاريد که از عهده آن بر نمي آيد.

- درست نیست که وقتی نشریه‌ای تنها 50 تا 100 نسخه از آن منتشر می‌شود آن را ملاک سیاه نمایی عرصه دانشگاه ها در انتشار نشریات دانشجویی قرار دهیم.

- اين دلسردي که در فضاي نخبگان ايجاد شده از اين ناشي است که امتيازاتي که بايد به بهترين ها بدهيم به کساني مي دهيم که نبايد بدهيم.

نمی دانم مجلسیان محترم ملاک حساب و کتاب شان چه بود؟! البته آنجا که تعصبات و حب و بغض های سیاسی حاکم شود طبیعتاً ملاک علمی و فنی جایگاهی نخواهد داشت.

 در جلسه استیضاح، هر چند وزیر محترم علوم، نجیبانه از بورسیه ها صحبت کرد و بیش از ارائه آمارها، موضوع را باز نکرد، چرا که به اخلاق مداری و رعایت چارچوب های انسانی و اخلاقی پایبند است، اما فقط همان عدد 703 بورسیه ی غیرقانونی و تخلف بزرگ آن کافی بود تا برخی نمایندگان فریاد احسنت سر دهند و این وزیر را به خاطر جلوگیری از هتک حرمت علم و دانش در کشوری که خودش را مهد دانش می داند و دینش پرچمدار دانش است تشویق و حمایت کنند، اما آنچه دیدیم نتیجه ای خلاف تصور کنونی ما بود.

برخی از عزیزان آن قدر از زمین زدن افراد خوشحال می شوند که دست به هر کاری می زنند، حتی اگر خودشان شبکه های بی بی سی و من و تو را تماشا و تاسف بارتر آن که به آن استناد هم کنند.

 البته هوشمندی ریاست محترم مجلس در این زمان بسیار قابل تحسین است، ولی برخی آن قدر آش را شور کردند که او هم به سخیف بودن آن اشاره کرد.

 نمی دانم تا کی ما عقل خودمان را می خواهیم به رسانه های معاندی بدهیم که دشمنی و کینه توزی آنها با ما سالهاست اثبات شده و عجیب تر آن است که چقدر برخوردهای دوگانه داریم و عجیب تر از این آنکه این خطا از سوی نمایندگان مردم سر بزند که در مهمترین جایگاه قانونگذاری کشور نشسته اند.

 چطور آنجا که رسانه های دشمن از کسی از مسئولان نظام تعریف می کند آن را ملاک راست گویی آن رسانه می دانیم و مسئول را به چالش می کشیم، اما وقتی به شیوه های متفاوت نظام را زیر سوال می برند دروغگو هستند؟

یک نماینده موافق استیضاح برای این که اثبات کند عملکرد 9 ماهه فرجی دانا باعث فرار مغزها شده(!) و به احتمال قبل از او هیچ مغزی فرار نمی کرد، از مجله نیوزویک سند می آورد و این جا رسانه بیگانه حلال می شود!

عقده های حقارت و خوی استکباری و دشمنی دشمنان ما مشخص است. آنها توسعه و پیشرفت و اقتدار ایران اسلامی را نمی توانند تحمل کنند و به لطایف الحیل سعی در تخریب چهره ی نظام دارند اما عجیب است که برخی از دوستان مجلس نشین ما و البته عزیزانی از بیرون مجلس آنجا که به نفع منافع خودشان است به صحبت های آنان استناد می کنند و این طنز تلخ تاریخ این روزهای ماست که منافع ملی خود را با نظرات شخصی و حب و بغض های سیاسی خود عوض می کنیم.

فرجی دانا در جلسه استیضاح خود بارها بر محور بودن قانون تاکید کرد و اذعان داشت که بر خلاف قانون رفتار نخواهد کرد. شاید جمله تاریخی او این بود که " من آمده ام که با این رویه ها برخورد کنم". اما مجلسی که رأس قانون گذاری این کشور است توسط برخی از نمایندگانش ماهیت خود را زیر سوال می برد و این جای بسی تاسف دارد.

امروز بار دیگر اخلاق پیروز شد. شاید نتیجه ی استیضاح به مذاق طرفداران دولت تدبیر و امید خوش نیامد اما نجابت و اخلاق مداری وزیر کابینه ی آن نشان از این دارد که در حکومتی که بر اساس آموزه های اسلامی شکل گرفته است اخلاق از شرط های اصلی زمامداران است. ایران اسلامی به وجود چنین مردان و زنانی می بالد. هر چند  به زعم برخی، دفاعیات فرجی دانا، می توانست با شفافیت بیشتری صورت بگیرد و افشاگری های دقیق تری داشته باشد اما بر خلاف عده ای که منیت هایشان بر همبستگی و انسجام نظام بیشتر غلبه دارد، فرجی دانا آب به آسیاب دشمن نریخت. او به حق مرد دانایی است. به احترام اخلاق و دانایی تمام قد می ایستیم.

*قتل عمد در دانشگاه

مازندنومه؛ سرویس سیاسی، محمدجواد خانپور، فعال سیاسی دانشجویی: بنا نداشتم قبل از چهارشنبه سیاه مجلس، این مطالب را به نگارش درآورم،  چرا که از طرفی هم علاقه مند نبودم به تملق برای مقام عالی وزارت علوم متهم شوم و هم اینکه قصاص پیش از جنایت نکنم و بگذارم جلسه استیضاح تمام شود.

البته تصور من این بود که استیضاح رای بیاورد و این گونه هم شد.  یکی از عمده ترین دلایل هم این بود که نام برخی از نمایندگانی که خود و یا اطرافیان و نزدیکان شان در میان بورسیه شدگان نامتعارف و توام با زد و بند وزارت علوم احمدی نژاد قرار داشت، عملاً در میان امضاکنندگان استیضاح نبود و این کار را برای فرار از افکار عمومی به همکاران همفکر خود واگذار کردند تا در روز موعود، همگام با همفکران و در خفا با تیغ تیز استیضاح، فرجی را براندازند.

 در همین راستا و به عنوان مثال تنها فقط به یک مورد اشاره ای می کنم و آن در خصوص نماینده ای است که در یکی از کمیسیون های مرتبط با رسالت وزارت علوم عضویت دارد. این نماینده محترم در روزهای پایانی دولت سابق اراده کرد که بورسیه تبدیل خارج به داخل دریافت نماید و در یک دانشگاه مادر دولتی دانشجوی مقطع دکترا شود که همین نیز شد.

 این نماینده در روزهای اخیر نه تنها نامه استیضاح رضا فرجی دانا را امضا نکرد، در مصاحبه ای ملایم و نرم تلویحاً و به ظاهر از ابقای فرجی دانا در رسانه های عمومی دفاع نیز کرد!

برخی از این نماینده های درسخوان تنها به دلیل واهمه از افشای رانت علمی شان از امضای استیضاح و مصاحبه علیه وزیر دانا سرباز زدند و بدیهی است که در روز رای گیری چه تصمیمی گرفتند تا شاید پس از برکناری وزیر، بتوانند از عنوان دکتر بودن شان همچنان بهره ببرند!

دردناک تر از همه این است که آقایان برای به رسیدن به مقاصد خود، آنچه که در عمل در دانشگاه ها در حال وقوع است را برعکس جلوه می دهند و از التهاب آفرینی و تشویش در دانشگاه می گویند و با همراهی رسانه های مرتبط با جریانات خاص و با توسل به دروغ و سفسطه، از کاهش رشد علمی در دانشگاه ها سخن می رانند، در حالی که دانشگاه های کشور در یک سال گذشته از آرامشی طبیعی و سازنده برخوردار بوده اند.

متاسفانه مدیران فسادآور سابق تا آخرین روزهای مسئولیت خود بدون هیچگونه بازخواستی به اقدامات جبران ناپذیر خود مشغول بودند و مدیران عامل به عدالت فعلی، قربانی منش مردانه خود می شوند.

البته باید توجه داشت که علاوه بر بورسیه های دولتی موارد رانتی دیگر نظیر عضویت در هیئت علمی دانشگاه مادر دولتی با مدرک کارشناسی ارشد علی رغم وجود صدها دکتر و دانشجوی دکترا در همان رشته و یا پذیرش بدون بورسیه در مقطع دکترا هم از نظر رسانه ها و شخصیت های مستقل مغفول مانده است .

نگارنده که از نزدیک شاهد بسیاری از این دست رانت خواری ها بوده، بارها و بارها اقدامات ناصواب و خلاف شرع روسای دانشگاه ها و مدیران ذی ربط را به اطلاع مسئولان وقت وزارت علوم و سایر نهادها رساندم اما در عمل اقدامی صورت نگرفت.

سوالی که در مسئله افشای اسامی بورسیه شدگان، فارغ از سوابق علمی و پژوهشی این افراد حائز اهمیت است، آن است که به راستی چرا وقتی با مداقه به این نام ها نگاه می کنیم، تقریباً عمده بورسیه شدگان یا خود مسئول هستند و یا با یک مسئولی نسبت خویشاوندی نزدیک دارند؟

بعضی از آقایان از انتصاب فتنه گران در دانشگاه ها ابراز گلایه و شکایت کردند که اگر صحت داشته باشد، این انتقاد وارد است، اما افرادی که با رانت، بورسیه دولتی دریافت کردند جای چه نخبگان دیگری را گرفته اند و حق مسلم دانشجویان و جوانان شایسته را پایمال کردند و اگر در موضع آن نخبگان باشیم چه موضعی نسبت به دولت و نظام پیدا می کنیم؟

بدیهی است مدیرانی که در وزارت علوم احمدی نژاد عامل فساد علمی و اعطای رانت بودند، خود در صف اول مدیران فتنه ساز هستندکه با این دست اقدامات ناروا و نامشروع خود، بهانه به دست ضدانقلاب و دشمن داده اند.

اما در پایان باید گفت که در چهارشنبه سیاه مجلس دو اتفاق مهم افتاد :

 1 ـ نام رضا فرجی دانا به عنوان یک مدیر مظلوم انقلابی، متدین و عدالت خواه که منصب را فدای هوای نفس نکرد در تاریخ به نیکی ثبت شد.
2 ـ عدالت، اخلاق و مبارزه با فساد در دانشگاه تعمداً به قتل رسید تا دیگر کسی به آن فکر نکند.